11 listopada minęła 380. rocznica utworzenia pierwszej szkoły w Rawiczu. W opracowaniu z początku XX w., prorektor Gustaw Merschel w języku niemieckim tak opisał ten moment. „System szkolnictwa w Rawiczu jest tak stary jak samo miasto. Szkoła powstała tu zaledwie trzy lata po założeniu miasta. W raporcie w księdze miejskiej czytamy: »Dnia 11 listopada 1641 roku Rada powołała tu szkoły i po skromnym pisemnym powołaniu zostały one wprowadzone w wyżej wymienionym dniu i zainstalowane przez szanownego, poważanego i dobrze wykształconego pana Vincentiusa Stephaniego, zadekretowanego, sumiennego pastora i proboszcza tutejszej wspólnoty chrześcijańskiej, z oracją w obecności Rady, sądów, ławników i starszych. Czcigodny, zacny i dobrze wykształcony pan Gottfried Sartorius, został mianowany rektorem i dyrektorem szkoły. Szanowny, dobrze wykształcony pan Johannes Oyros, został mianowany kantorem. Rada, Sąd, Kapituła i Starszyzna powierzyła i przekazała im młodzież oraz życzono im powodzenia i pomyślności w zarządzaniu szkołami i w wychowaniu młodzieży.«
Miejsce, gdzie znajdował się pierwszy budynek szkoły dzisiaj możemy określić tylko w przybliżeniu.
W dokumencie pańskim, wydanym przez Adama Olbrachta Przyjmę Przyjemskiego, zawierającym spis praw i obowiązków dla mieszkańców Rawicza, sygnowanym 26.04.1639 r. na zamku w Osiecznej czytamy: „Co więcej, chcąc okazać narodowi niemieckiemu jeszcze większą życzliwość i dobroć serca, dałem mu prawo i władzę, wyznaczyłem też miejsce i lokalizację na budowę kościoła wyznania Augsburskiego, takiego jakie zostało nadane cesarzowi Karolowi Piątemu w 1530 roku, a także wymierzyłem już pewne miejsca i lokalizacje, zbudowałem plebanię dla księdza i założyłem szkołę, w której można by prowadzić wszelkiego rodzaju studia. Następnie również miejsce poza miastem przeznaczone do pochówku. Wymierzyłem również miejsce, które byłoby przeznaczone w przyszłości na akademię, wszystkie rodzaje pracownie i mieszkania dla tych właśnie profesorów, które na zawsze zwolnię z wszelkich danin i roszczeń”.
Miasto w swojej historii paliło się wielokrotnie, a kwartał, gdzie przypuszczalnie były budynki szkolne, spalił się doszczętnie. Po każdym pożarze tereny spalone odbudowywano, pewnie przy okazji zmieniając usytuowanie takich obiektów, jak kościół ewangelicki, pastorówkę i szkoły.
Wskazówką co do lokalizacji pierwszej szkoły, bądź pierwszych szkół, może być ulica o nazwie Szkolna (Schul-gasse – zaułek szkolny), która na najstarszym, zachowanym planie Rawicza z 1821 r., ciągnie się od „Ogrodu ziołowego” (Kräuter gärten) i „Ogrodu sukienniczego” (Tuchschërer gärten) na wschodzie do „Ogrodu sukienniczego” na zachodzie miasta. Jest to dzisiejsza część ul. Karola Marcinkowskiego, odcinek od ul. Sukienniczej do ul. Mickiewicza. Przy tej ul. znajdują się budynki pełniące w różnych okresach historii Rawicza role szkół: od wschodu, był to budynek Szkoły Podstawowej nr 2 (w latach 1999-2019 Gimnazjum nr 1, teraz tam ma być Biblioteka), budynek o adresie I. Buszy 5 (obecnie przebudowany na dom seniora) i budynek Szkoły Podstawowej nr 1.
Całą historię szkolnictwa od powstania miasta do wybuchu I wojny światowej właśnie opracowuję. Materiał będzie gotowy za parę dni.