W trakcie jednej z sesji rady gminy w roku 2014, lider opozycji i kandydat na burmistrza stwierdził, że pieniądze budżetowe można by wydawać inaczej, bo obecny burmistrz nie ma wizji i buduje jedynie drogi i kanalizacje. Po wyborach samorządowych w 2014 r. nowa władza zaczęła realizować swoje wizje. Zaczęła od urzędu miejskiego. Pozbyto się tych naczelników, którzy się na swojej robocie znali. Potem budynek urzędu zalała woda.
W poniedziałek 22 stycznia 1945 r., a więc dziesiątego dnia wielkiej ofensywy znad Wisły, we wczesnych godzinach popołudniowych w Rawiczu niespodziewanie pojawiły się radzieckie czołgi, przybyłe od strony Milicza, przez Szkaradowo, Dubin, Chojno, Słupię Kapitulną i Szymanowo[1]. Rawicz leżał na kierunku natarcia radzieckiej 22. Brygady Pancernej i 93. Brygady Pancernej z 4. Armii Pancernej 1. Frontu Białoruskiego. Operacją, w wyniku której miasto zostało uwolnione z rąk niemieckich, dowodził gen. Łagunow. Miasto wzięte zostało od północy i południa w kleszcze, zaś główne siły radzieckie uderzyły z kierunku wschodniego. Pozostali w mieście Niemcy w wielkim popłochu opuszczali Rawicz.
158 lat temu wybuchło Powstanie Styczniowe - największy polski zryw narodowy w XIX w. Powstanie Styczniowe rozpoczęło się 22 stycznia 1863 r., Manifestem Tymczasowego Rządu Narodowego. Było największym i najdłużej trwającym polskim powstaniem narodowym. Mimo początkowych sukcesów zakończyło się przegraną powstańców, z których kilkadziesiąt tysięcy poległo w walkach, blisko 1 tys. stracono, ok. 38 tys. skazano na katorgę lub zesłanie na Syberię, a ok. 10 tys. wyemigrowało. Wojska rosyjskie pacyfikowały powstanie z dużą determinacją i okrucieństwem. Jednak powstanie w ogromnym stopniu wpłynęło na dążenia niepodległościowe następnych pokoleń.
Kilka lat temu radny G. Kubik podczas wystąpienia absolutoryjnego na sesji stwierdził mniej więcej coś takiego, że „w opinii wielu mieszkańców T. Pawłowski jest dobrym zarządcą, bo osobiście pilnuje wszystkich zadań, ale moim zdaniem brak mu wizji i nie potrafi ściągać do Rawicza firm…”, itd. Trudno z tym polemizować, bo realista żyje w prawdziwym świecie, a wizjoner najczęściej w urojonym. Ale popatrzmy na rządy obecnej ekipy, której lider ma problemy z dobrym zarządzaniem, bo przez sześć lat kierowania gminą miał jakieś odlotowe wizje, ale nie potrafił dopilnować nawet tych sztandarowych zadań, jak remont Urzędu Miejskiego, Ratusza, Plant JPII, a teraz przebudowy nawierzchni Rynku.
Przyglądając się wszystkim historycznym i tym współczesnym planom Rawicza, można zauważyć, że najkrótsza uliczka, przynajmniej w obrębie plant, na której od dawna nikt nie jest zameldowany, łącząca ul. 17 Stycznia z ul. Podzamcze, miała dwie nazwy. Jedną w języku niemieckim, a drugą w języku polskim. Chodzi o dzisiejszą ul. Bartosza Głowackiego.
